[ad_1]
در ۱۶ مارس ۱۹۶۶، فضاپیمای جمینای-۸ با سرنشینانش، اولین اتصال به فضاپیمای دیگری در فضا را رقم زد.
جمینای-۸
جمینای-۸ ششمین پرواز سرنشین‌دار در برنامه جمینای ناسا بود. این مأموریت در کنار دستیابی به اولین بارگیری موفق بین دو فضاپیما، دچار اولین شکست حیاتی سیستمی در فضا شد.
این مأموریت که قرار بود سه روزه باشد، دو سرنشین، خلبان دیوید اسکات و فضانورد نیل آرمسترانگ را به همراه داشت. فضاپیما باید با وسیله هدف آجنا ملاقات و پهلوگیری می‌کرد.
سرنشینان پرواز: نیل آرمسترانگ (راست) و دیوید اسکات (چپ)
دیوید اسکات برنامه داشت که طی این مأموریت دو ساعت و ده دقیقه در بیرون از فضاپیما فعالیت داشته باشد. طی این فعالیت، آزمایش تشعشعات امولسیون هسته‌ای را از آداپتور فضاپیمای جمینای بازیابی می‌کرد و آزمایش ریزشهاب‌سنگ را در آجنا فعال می‌کرد. سپس به جمینای بازمی‌گشت و با شل و سفت‌کردن پیچ‌ها روی یک صفحه، ابزار برقی را با حداقل واکنشش آزمایش می‌کرد.
این پرواز همچنین سه آزمایش علمی، چهار آزمایش فناوری و یک آزمایش پزشکی را به‌انجام می‌رساند.
شرح مأموریت
وسیله نقلیه آجنا توسط موشک اتلس زودتر از فضاپیما به فضا پرتاب شد. جمینای-۸ نیز سه ساعت پس از آن توسط تیتان-۲ به مدار پرتاب شد.
فضانوردان شش ساعت مشغول مانور و تنظیم جهت حرکت بودند تا به آجنا برسند. آن‌ها پس از بازرسی آجنا و اطمینان از سالم‌بودن آن شروع به حرکت به سمت آن کردند. در عرض چند دقیقه قفل‌های اتصال آجنا به جمینای-۸ پیوست و اتصال با موفقیت انجام شد. اما مشکلات پس از آن شروع شدند.
جمینی-۸ برای اولین بار در تاریخ در آستانه اتصال کامل با فضاپیمای هدف خود.
پس از آنکه آجنا عملیات خود را شروع کرد تا فضاپیمای ترکیبی را ۹۰ درجه به راست بچرخاند، اسکات متوجه شد که آن‌ها درحال چرخش هستند. آرمسترانگ از موتورهای پیشرانه جمینای برای متوقف‌کردن چرخش استفاده کرد؛ اما پس از توقف آن‌ها، چرخش دوباره شروع شد.
کنترل‌کنندگان مأموریت فکر می‌کردند مشکل از آجنا است و سرنشینان با نگرانی از اینکه سرعت بالای چرخش ممکن است به فضاپیماها آسیب برساند یا موجب منفجرشدن موتورهای پیشرانه شود، تصمیم گرفتند از آجنا خارج شوند و وضعیت را تجزیه‌وتحلیل کنند.
اسکات کنترل آجنا را به فرمان زمینی بازگرداند، درحالی‌که آرمسترانگ موتورها را برای عقب‌نشینی از آجنا روشن کرد. با کاهش جرم فضاپیما، جمینای-۸ حتی شروع به چرخش با سرعت بیشتری کرد. فضانوردان متوجه شدند که مشکل از جمینای است و آرمسترانگ با خاموش‌کردن موتورها، از سیستم کنترل برای توقف چرخش استفاده کرد. این حادثه از ابتدا تا پایان، سی دقیقه به‌طول انجامید.
اسکات بعداً از اقدامات آرمسترانگ در حین چرخش فضاپیمای آن‌ها ستایش کرد و گفت:
«او فوق‌العاده بود و سیستم را به‌خوبی می‌شناخت. آرمسترانگ راه‌حل را پیدا کرد و راه‌حل را در آن شرایط سخت فعال کرد. روز خوش‌شانس من بود که با او پرواز می‌کردم.»
عملیات نجات و مشکل خرابی جمینای-۸
جمینای-۸ پس از این حادثه وارد مرحله فرود اضطراری شد و پرواز متوقف شد. ورود مجدد بر فراز چین، خارج از محدوده ایستگاه‌های ردیابی ناسا انجام شد. هواپیماها اعزام شدند و خلبان نیروی هوایی ایالات متحده، لس اشنایدر، فضاپیما را هنگامی که دقیقاً به‌موقع و در هدف فرود آمد، مشاهده کرد.
فضانوردان جمینای-۸ پس از فرود در آب‌های اقیانوس درون کپسول فرود
همه نیروها و فضانوردان پس از عملیات نجات، از دریازدگی رنج می‌بردند. سه ساعت پس از فرود، آن‌ها در عرشه کشتی بودند. فضانوردان خسته شده بودند، اما پس از پرواز و فرود در آب، از شرایط جان سالم به‌در برده بودند. آن‌ها برای مدت کوتاهی معاینه شدند و ۹ ساعت خوابیدند.
هیچ دلیل قطعی برای خرابی پیشرانه یافت نشد. محتمل‌ترین علت، قطعی برق بود که به‌احتمال زیاد ناشی از تخلیه الکتریسیته ساکن است. برای جلوگیری از تکرار این مشکل، طراحی فضاپیماها تغییر کرد تا هر رانشگر یک مدار مجزا داشته باشد.
[ad_2]
