ایالات متحده دومین ماهواره خود، ونگارد-۱ را پرتاب کرد

[ad_1]

۱۷ مارس و در روز سنت پاتریک سال ۱۹۵۸، نیروی دریایی ایالات متحده ونگارد-۱، اولین ماهواره با انرژی خورشیدی را به فضا پرتاب کرد.

ونگارد-۱

ونگارد-۱ یک ماهواره آمریکایی است که چهارمین ماهواره مصنوعی مدار زمین بود. این ماهواره پس از اسپوتنیک-۱، اسپوتنیک-۲ و اکسپلورر-۱ پرتاب شد و پرتابگر آن موشک دلتا-۷ بود.

این ماهواره بسیار شبیه نسخه مینیاتوری و کوچک اسپوتنیک است و در مقایسه با ماهواره‌های قبل از آن بسیار کوچک محسوب می‌شود.

مدلی از ماهواره

وزن این ماهواره به ۱/۵ کیلوگرم می‌رسید و قابلیت حمل تنها با یک دست را داشت. نخست وزیر شوروی، نیکیتا خروشچف آن را ماهواره گریپ‌فروت (نارَنگور) توصیف کرده‌ بود. ونگارد-۱ به‌دلیل شکل متقارنش برای تعیین چگالی بالای جو استفاده شد، اما هدف اصلی این مأموریت آزمایش موشک سه مرحله‌ای جدید بود.

سرنوشت ماهواره

فناوری خورشیدی به ماهواره اجازه داد تا سیگنال‌ها را به مدت هفت سال به زمین ارسال کند، درحالی‌که ماهواره‌های باتری‌دار حتی نمی‌توانستند یک ماه دوام بیاورند.

ارتباط با ونگارد-۱ در سال ۱۹۶۴ قطع شد، اما این ماهواره به‌همراه مرحله بالایی وسیله پرتابش، قدیمی‌ترین شیء ساخت بشر است که هنوز در مدار باقی‌ مانده‌است.

پیش‌بینی می‌شد که ونگارد-۱ تا دو هزار سال در آسمان باقی بماند، اما فشار تشعشع خورشید و آشفتگی‌های پسا اتمسفری در طول دوره‌های فعالیت خورشیدی، بر حضیض آن تأثیر گذاشت و طول عمر آن را کاهش داد.

دانشمندان فکر می‌کنند که این ماهواره تا سال ۲۱۹۸ از مدار خارج می‌شود و در جو می‌سوزد.

[ad_2]